14.10.2013, niemoralne propozycje i darmowy system opieki zdrowotnej dla rebeliantów

Kiedyś pisałam, że rebelianci z naszej wioski zrobili sobie barierę na drodze zaraz obok domu jednej z naszych pielęgniarek. Musiała ich żywić, jak by coś z tej ich wiecznej obecności miała. No tak – chyba tylko dodatkowy stres.

Żeby tego było mało, pielęgniarka ta jest bardzo piękną kobietą i w końcu ciężko pracujące chłopy w mundurach moro to dojrzały i jak najbardziej chcą wykorzystać. Dostała więc propozycję - wszyscy wiemy jaką. Może odmówić, nie ma problemu, ale wprost jej powiedzieli, że wtedy ją zabiją. I mówią to ci sami ludzie od których osobiście słyszałam słowa: „Jesteśmy tu, żeby was bronić.” !!!!

Także dziś można było do woli słuchać podobnych pięknych słów Seleki, gdy dwóch z nich przyszło do szpitala na konsultacje. Czy mieli ze sobą jakieś pieniądze? Oczywiście! Co za nie kupili? No perfumy. A na leki starczyło? Skąd żeby znowu. Dziś ich kartą przetargową nie była broń. Starczyły mundury i turban. Grzecznie podziękowali, uścisnęliśmy rączki i mogli pójść. Bo niby co im powiesz? Oni nas w końcu bronią (ciekawa jestem tylko przed czym lub przed kim właściwie), a my mielibyśmy mieć pretensje o brak tych kilku tysięcy franków przez biednych, ciężko pracujących panów rebeliantów?

15.10.2013, strzelamy, bo się cieszymy

Dziś z pewnej sennej atmosfery poranka wyrwały nas wystrzały gdzieś we wsi. Zrobiło się głośno, ludzie zaczęli żywo dyskutować, część biegała w sobie tylko znanym kierunku. Strzały było słychać blisko, a nasz chirurg wszedł do dyżurki i spokojnie zapytał: „Czy wypisy są już przygotowane?”.

No tak. No tak. Świat w którym normalność usilnie walczy z wojną. Świat w którym głupota powala na łopatki jakiekolwiek współczucie.

Okazało się bowiem, że nasi koledzy rebelianci tymi wystrzałami chcieli światu oznajmić swoją radość z jakiegoś muzułmańskiego święta. Dzięki temu możemy i my, jakże szczerze, przyłączyć się do ich radości...

Cieszcie się, dobrze, tylko proszę, nikogo z nas w związku z tym nie zastrzelcie.

A mi już, niejako automatycznie, otwiera się w głowie w takich sytuacjach ta sama szufladka i zaczynam szeptać gdzieś wewnętrznie:

Pod Twoją obronę uciekamy się...

Publikacja i rozpowszechnianie zawartości niniejszego bloga, są bez uprzedniej pisemnej zgody autora zabronione i stanowią naruszenie ustaw o prawie autorskim.